Informacyjne użycie znaku towarowego

Znak towarowy – co do zasady – daje jego właścicielowi prawo do zakazania używania oznaczenia każdemu, kto używa znaku chociażby podobnego dla produktów/usług, dla których dokonano rejestracji. Przepisy prawa własności przemysłowej przewidują jednak pewne ograniczenia tak szerokiej ochrony. Jednym z nich jest korzystanie z cudzego znaku w celach informacyjnych.

Art. 156. Używanie elementów znaku towarowego w obrocie

1. Prawo ochronne na znak towarowy nie daje uprawnionemu prawa zakazywania używania w obrocie przez inne osoby:

1) ich adresów oraz nazwisk albo nazw lub innych oznaczeń indywidualizujących danego przedsiębiorcę lub jego przedsiębiorstwo;

2) oznaczeń wskazujących w szczególności na cechy i charakterystykę towarów, ich rodzaj, ilość, jakość, przeznaczenie, pochodzenie czy datę wytworzenia lub okres przydatności;

3) zarejestrowanego oznaczenia lub oznaczenia podobnego, jeżeli jest to konieczne dla wskazania przeznaczenia towaru, zwłaszcza gdy chodzi o oferowane części zamienne, akcesoria lub usługi;

4) zarejestrowanego oznaczenia geograficznego, jeżeli prawo do jego używania przez te osoby wynika z innych przepisów ustawy.

2. Używanie oznaczeń wskazanych w ust. 1 jest dozwolone tylko wówczas, gdy odpowiada ono usprawiedliwionym potrzebom używającego i nabywców towarów i jednocześnie jest zgodne z uczciwymi praktykami w produkcji, handlu lub usługach.

UŻYWANIE CUDZEGO ZNAKU TOWAROWEGO – WARUNKI WYCZERPANIA PRAWA DO ZNAKU TOWAROWEGO

Po pierwsze, żeby prowadzić dalszą odsprzedaż w sposób legalny towar musi być wprowadzony na runek przez właściciela znaku – najczęściej producenta bądź za jego zgodą np. przez licencjonowanego dystrybutora czy podmiot powiązany z producentem. Pierwszy krok umieszczenia towaru na rynku musi wykonać uprawniony, czyli np. towar nie może być nabyty (czy skradziony!) bezpośrednio z fabryki produkującej ubrania czy laboratorium danego producenta.

Następnie, towar musi być wprowadzony do obrotu na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG). Taką zasadę terytorialności wprowadza polska ustawa w odniesieniu do krajowych znaków jak i prawo unijne do znaków wspólnotowych. Wyczerpanie prawa do znaku towarowego nie chroni wobec tego przypadków nabycia towarów np. w Azji i ich odsprzedaży w Polsce i to nawet, gdy ten towar jest oryginalny i wyprodukowany przez właściciela znaku.

Mając zatem pewność, że kupiliśmy towar na obszarze EOG, wprowadzony na rynek przez uprawnionego możemy dalej odprzedawać go i reklamować w celu dalszej odsprzedaży gdyż co do tego danego egzemplarza prawo do znaku już się wyczerpało. Innymi słowy, wraz z momentem ulokowania towaru na rynku właściciel traci możliwość powoływania się na swoje prawo w odniesieniu do tego konkretnego produktu.

Prawo do znaku „wyczerpuje się” (=kończy się) w odniesieniu do konkretnego towaru, który został legalnie wprowadzony na dany rynek przez właściciela lub za jego zgodą.